In de nasleep van het recente bloedbad op de Marjory Stoneman Douglas High School in Parkland, Florida, waar een voormalig student, Nicolas Cruz, tekeer ging waarbij zeventien mensen om het leven kwamen en evenveel gewond raakten, beseften de Verenigde Staten de noodzaak van meer faciliteiten voor een betere geestelijke gezondheid zorg door het hele land. Zelfs president Donald Trump gaf toe dat “een deel van het probleem is dat we vroeger psychiatrische instellingen hadden” en verzekerde dat “we serieus zullen praten over het opnieuw openen van instellingen voor geestelijke gezondheidszorg.”
Deskundigen zijn het met Trump eens, omdat ernstige aandoeningen zoals bipolaire stoornis en schizofrenie langdurige zorg vereisen in instellingen die speciaal voor dit doel zijn gebouwd. Hoewel velen het erover eens zijn dat het systeem een upgrade nodig heeft, hebben sceptici hun twijfels over de rol van psychiatrische inrichtingen bij het beheersen van massale schietpartijen. Ze hebben benadrukt dat het onjuist is om elke daad van geweld toe te schrijven aan een psychische aandoening, of om degenen die zich met dergelijke activiteiten bezighouden, als geïsoleerd, vervreemd en vijandig te beschouwen.
Bovendien is het moeilijk om iemands machinaties te moeilijk te maken. Het is net zo consistent om te bepalen of iemand een misdaad zal beginnen of niet, alleen al door naar hem of haar te kijken. Iemand opsluiten in een psychiatrisch ziekenhuis is niet de oplossing, omdat het kaf dan niet van het koren wordt gescheiden. Voor elke Nicolas zijn er veel meer gespannen die individuen getuige zijn van dramatische veranderingen in hun humeur als gevolg van de chemische onbalans in hun hersenen.
Bovendien zijn de meeste patiënten met een geestelijke stoornis niet gewelddadig en zelden betrokken bij levensbedreigende misdrijven. De recente schietpartij is een controversieel onderwerp geweest, waarbij velen hebben bevestigd dat de dader gezond van geest was. Dit is in tegenspraak met het vrouwelijke van de president. Daarom is het noodzakelijk om het doel van deze instellingen voor geestelijke gezondheidszorg in de huidige context te stellen en zich te verdiepen in de geschiedenis van deze slangenkuilen, zoals ze eerder werden genoemd.
Doel van instellingen voor www.rehabhelper.nl szorg
Voordat de komst van antipsychotische medicijnen, die voornamelijk werden veroorzaakt door iemand die voor het laatst last had van hallucinaties, waren er psychiatrische inrichtingen. Als gezinnen het gevoel hebben dat ze niet langer iemand ontmoeten met een ongezonde geest om te kunnen gaan, waardoor ze hem of haar psychiatrische inrichtingen achter krijgen. De toestand van de gestichten was buitengewoon treurig. Patiënten werden in een dwangbuis gezeten, verkeerd behandeld en verwaarloosd. Patiënten met dergelijke aandoeningen zoals schizofrenie en epilepsie werden vaak bij elkaar gehouden. Soms konden ze elkaar schade berokkenen.
In 1955 bezocht het aantal patiënten dat in soortgelijke woningen een piek tot ongeveer 560.000. In 1963 gaf de toenmalige president John Kennedy een impuls aan de gemeenschapscentra voor geestelijke gezondheidszorg via de Community Mental Health Act. Dit veroorzaakt een paradigmaverschuiving in de geestelijke gezondheidszorg. Het werd voor mensen met geestelijke stoornissen mogelijk om tijdens hun dagelijkse routine een behandeling te ondergaan in de gemeenschapsgezondheidscentra. Later werden veel instellingen voor geestelijke gezondheidszorg gesloten of ‘gedeïnstitutionaliseerd’ vanwege een gebrek aan geld of de populaire populaire van poliklinieken.
Momenteel is de situatie dermate verslechterd dat er niet voldoende bedden zijn voor patiënten met een kritieke psychische aandoening. Van de 34 landen in de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) is de ranglijst van de VS beperkt naar 29 wat betreft het aantal psychiatrische bedden per 100.000 mensen.
Het ingewikkelde van geestelijke gezondheidsproblemen
Helaas belanden de meeste patiënten die lijden aan een ernstig mentaal probleem in de gevangenis vanwege een gebrek aan bewustzijn en onvoldoende rehabilitatiemaatregelen. Of het nu gaat om een drugsmisbruikprobleem of een psychische stoornis, uit rapporten blijkt dat veel gedetineerde Amerikaanse gevangenen lijden aan een of andere psychiatrische stoornis. Zodra de diagnose van een psychische aandoening is gesteld, worden velen aan hun lot overgelaten, waardoor het risico op dakloosheid en landloperij toeneemt. Omdat alle psychische aandoeningen kunnen worden behandeld, kunnen patiënten terugkeren naar het normale leven door effectieve behandelingsprocedures te ondergaan.